(বজ্ৰাঙ্গ দাস)
শীতৰ এই নিৰৱ পুৱা
মোৰ দুনয়ণত
দুধাৰি অশ্ৰু...
প্ৰাপ্তিৰ শুণ্যতাক
আশাৰ দুৱাৰত
কি বুলিনো আদৰো?
অপলক দৃষ্টিৰে তুমি
নিৰ্বিকাৰ হৈ থমকি ৰ’লা...
তথাপি
এবাৰো যে নুশুধিলা
কি দুখ
কি যন্ত্ৰণা
কিহৰ শোকত
বৈ গৈছে
এই নিৰ্মম আম্লিক ধাৰা...
হয়তো তুমিও বুজিছা
সিহতে...
সিহতে তোমাক আকৌ ঠগালে...
